vrijdag 19 maart 2010

Innovatie, de mens als beperkende factor

Tijdens de ICTDelta een sessie over de grenzen voorbij waarin respectievelijk Nico Baken en Frans van der Reep spraken over innovatie tussen sectoren.
Een leuke dynamiek in deze sessie omdat beide wetenschappers bevlogen zijn en beiden een totaal ander karakter en achtergrond hebben:

Nico Baken is het prototype technisch wetenschapper, gefrustreerd (naar eigen zeggen) door het gebrek aan ontwikkeling terwijl de technologische verbeteringen voor het oprapen liggen, en geen natuurlijk spreker.
Frans van der Reep is econoom en filosoof en kijkt naar innovatie dus vooral vanuit het menselijk perspectief.

Volgens Nico Baken is de drang voor verandering ('the heart of the matter') ingegeven door het willen hebben van een goed leven. Een beter leven in de drie-eenheid People planet profit. En momenteel ligt er op drie vlakken een crises: maatschappelijk, ecologisch en economisch!
Volgens Nico is welvaart vooral gekomen door efficiency en het creƫren van 22 sectoren die ieder perfect in staat zijn een deel van de waardeketen te produceren. Ook prive hebben we efficiency slagen bereikt: we voeden onze kinderen maar deels zelf op (denk aan school, bso, verenigingen, etc).

Netwerkvorming is nodig om pakketjes te maken, de 22 "stoofpijpen" moeten geaggregeerd worden om sustainable te worden. Volgens Nico ontmoeten 12 sectoren elkaar thuis en in de buurt. Hij heeft al een paar jaren gewerkt aan een transsector masterplan Smart living. Met 6,7 miljoen huizen en een investering van € 25.000 per huis een boost voor de economie die vervolgens ook een enorme step up moet zijn in het welvaart.
Nico Baken heeft hierover gesproken met Rinnooy Kan en Cohen en hoopt dat het volgende kabinet er werk van laat maken.

Tweede spreker zoals gezegd Frans van der Reep, collega van Nico bij KPN en lector bij InHolland.
Volgens Frans werkt het traditionele West naar oost denken niet meer. Er is sprake van een paradigma shift:
Politiek werkt niet, Ceo's die geen aandelen hebben ook niet, ERP werkt al helemaal niet (er is nog nooit bewezen winst gehaald), email werkt niet! Het moet anders.
Het probleem dat ons belemmert hierin is dat we ons niet veilig voelen bij anders denken. Verlies van controle en verlies van eigen waarde is het resultaat, terwijl we altijd zoeken naar een 'quest for significance'
De 98% van de mensen is agorafoob: 'we kunnen niet tegen ruimte. Internet geeft ruimte, wat we dus doen is het afbakenen.' Hiermee belemmeren we onze eigen vooruitgang.

Van topdown naar bottom up en van push oriented naar pull orented (mooi uiteengezet in een matrix met deze twee assen).
Van marketing naar sales, van topdown ict planning naar prototyping.
Het probleem is dat linksboven (topdown/push) weg is en rechtsonder (bottom up/pull) er nog niet is.
Courts of justice bewegen van rechtsboven naar beneden, volgens Frans het Pete R de Vries effect. En zal resulteren in marktplaats lynchen zoals in de middeleeuwen. Kranten bewegen van linksonder naar rechts, zie de opkomst van blogs en civil journalism.

Wel is er volgens Frans bepaalde standaardisatie nodig om ons verder flexibel te maken, zogenaamde basisnodigheden. Een netwerk (Web) kan 70% goedkoper werken dan een hierarchie, dus (grote) bedrijven gaan het verliezen, dat is onvermijdelijk!
School wordt een plek om te socialiseren, de kennis en les komt van overal. Waarom geen les van de beste docent op gebied van ... dan met een toevallig geografisch beschikbare docent?

Verder stipt Frans aan dat we op een vulkaan leven met 350.000 miljard schuld.
Volgens hem moet er een innovatieplatform 2.0 komen met filosofen, antroposofen en psychiaters... en Nico Baken.

woensdag 3 maart 2010

zelf de touwtjes in handen

Vandaag las ik een stuk over het Arbeidsmarkt Gedrags Onderzoek van Intelligence Group. De titel slaat slechts op een deel van de uitkomsten. Mij triggerde vooral het feit dat de vragen die je stelt enorme invloed hebben op de uitkomst. Zo stelt IG dat 66% van de respondenten zelf (rechtstreeks) wil solliciteren naar een nieuwe baan en dat (slechts) 31% benaderd wil worden door bekenden/vrienden.
Tsja, dat had ik ook kunnen bedenken! Mijn leven, mijn toekomst, ik wil zelf bepalen welke keuzes ik maak en waar ik terecht kom. Wat in de praktijk veel sterker werkt is dat bekenden/vrienden jou tippen: 'pssst, is dit niet wat voor jou?...., je moet zelf solliciteren, maar als je het doet ff mijn naam noemen'. Wedden dat meer dan 31% van de respondenten hier ja op zou zeggen?

Zo ging het vroeger op de middelbare school ook al, gekoppeld worden aan een vriendinnetje was je eer te na. Maar als iemand uit de omgeving van het meisje jou tipt dat je eens contact moest zoeken.....